Bezare (41)

 “Ik heb sinds een paar jaar een tumor in mijn hoofd. Als je wilt kun je de bult voelen. Ik heb eigenlijk een tweede operatie nodig die we ons niet kunnen veroorloven, en dat heeft consequenties.”

“Ik ben een moeder van acht kinderen. Van de acht zijn er vijf blind. Voor mij is dat een grote verantwoordelijkheid. Ik wil dat zij hun leven lang goed onderdak hebben, dat ze een familieleven leiden, verzorgd zijn en geliefd. Ik heb hen die dingen altijd kunnen bieden – zelfs toen we drie jaar geleden moesten vluchten voor geweld. Ik kookte voor hen, maakte schoon, verzorgde hun lichaam. Maar nu mijn tumor niet langer behandeld wordt, gaat met mijn gezondheid ook mijn zorg voor mijn blinde kinderen achteruit. De ironie is dat ik volgens de prognose als eerst mijn zicht verliezen zal.”

“Dus ik heb mijn strategie veranderd. Ik leid mijn drie blinde dochters op. Ik leer hen schoonmaken, koken, voor zichzelf zorgen. Ze draaien nu volledig mee in het huishouden, kunnen voor onze familie zorgen, en soms overvalt mij de gedachte dat zij mij straks moeten leren hoe je die dingen doet zonder iets te kunnen zien. Die gedachte vind ik verdrietig, maar het is er ook één die me vervult met trots. Want het betekent dat ik mijn grootste doel als moeder bijna heb behaald: Zorgen dat mijn blinde dochters me niet meer nodig hebben, als ik er niet meer ben.”