Svetlana (31)

‘Mijn moeder was moeder én vader in ons gezin. Ik ben dat voor mijn kinderen ook, terwijl ik dacht dat ik er alles aan deed om dat te voorkomen.

Het was heel simpel eigenlijk. Ik had wel een vader, hij was er alleen nooit. Hij wilde ons niet ophalen van school. Hij kwam niet bij me zitten om me iets te vragen, of te kijken naar iets wat ik had gemaakt. Als kind had ik één droom: zelf een familie stichten. Ik denk dat ik hoopte dat ik dan zou hebben wat ik als kind heb gemist. Op mijn zeventiende ontmoette ik een man die vijf jaar ouder was dan ik. Hij had een auto. Hij was een leider. Ik dacht: dit is nu een volwassen, mannelijke man. Hij wilde me als vriendin. Ik kon niet geloven dat deze man me zag staan, mij nodig had. Ik was in de wolken. Maar nadat we getrouwd waren veranderde dat al gauw.

Terwijl ik een gezin wilde opbouwen, wilde hij nog steeds tot in de nacht met zijn vrienden op stap, op impuls aankopen doen, aandacht van vrouwen trekken. Ik probeerde hem te laten, maar toen onze dochter eenmaal was geboren kon ik dat niet meer. We kregen ruzie. Onze waarden groeiden zo uiteen, dat we besloten te scheiden.

Mijn psycholoog zegt dat ik op een man zoals mijn vader ben gevallen, omdat ik hoopte dat ik toch de affectie van zo’n man kon winnen. En dat loslaten lukt me nog steeds niet helemaal. Soms komt mijn ex langs. Ik laat hem binnen, even is het fijn. Dan gaat hij over mijn grenzen heen tot ik nee zeg. Hij gaat weg. Komt vier dagen later terug. En de cyclus begint opnieuw. Zo ben ik zwanger geworden van ons tweede zoontje. Mijn dochter krijgt de conflicten mee. Ik voel me geen capabele moeder voor mijn kinderen, want ik haal een man in huis die hun een verkeerd beeld geeft van wat een vader, een man kan zijn.

Ik ben trots op het feit dat ik het alleen rooi. Ik heb een goede baan, ik kan voor mijn gezin zorgen. Liever had ik gehad dat ik hier niet trots op hoefde te zijn –.ik zou het zo loslaten als ik een man tegenkom waar ik als vrouw naast kan gaan staan. Ik hoop dat ik mijn kinderen kan helpen om zelf niet in deze familiedynamieken te stranden. Ik leer mijn dochter dat ze mag studeren, reizen, en dat ze nooit overhaaste beslissingen hoeft te nemen. Als ze een man in haar leven ontmoet zal hij niet haar laatste kans zijn, ze hoeft niet meteen voor hem te gaan. En als mijn zoon ouder is vertel ik hem er nog iets bij: verlies al je wilde haren voordat je je aan een vrouw bindt. Als je een familie start, moet je bereid zijn om daar volledig voor te gaan.’