Falek (7)

Ze zit op haar hurken in een hoekje van het huis dat haar familie uit klei en modder heeft gebouwd, en kijkt je aan. Als je terugkijkt houdt ze je blik vast. Als je glimlacht, glimlacht ze voorzichtig terug. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe breder haar glimlach wordt.

Falek is gemaakt om naar te kijken. Terwijl haar moeder, haar oma, haar buurvrouw vertellen over hun leven maakt Falek je nieuwsgierig naar zichzelf. Niet expres. Maar kijk die ogen nou.

Ze zegt dat ze graag met barbies speelt. Maar op de vraag wat ze later worden wil, heeft ze het antwoord even niet. Een vrouw roept ‘dokter!’, en Falek zegt dat ze dokter wil worden.

Als een paar minuten later iedereen weg is zegt ze: “Ik wil mensen helpen. Alle mensen. Van de hele wereld. Nu speel ik nog, en ik ga niet naar school. Maar ik ben slim. En ik weet dat ik het kan.”