‘Ik zal geen stap terugdoen, ik wil vooruitkomen’
Marie (63) woont en werkt in de Libanese hoofdstad Beiroet. Ze noemt zichzelf een feminist, is getrouwd, moeder van 2 kinderen en eigenares van een kledingwinkel en een ontwerpstudio.
‘Na het afronden van mijn middelbare school ben ik verhuisd naar de hoofdstad Beiroet. Ik trouwde al vrij snel daarna. Het opbouwen van een carrière als manager in de designindustrie was erg belangrijk voor mij. Ik was hier druk mee en had geen tijd om vriendschappen te onderhouden. Door het reizen over de hele wereld is mijn leven verrijkt en is mijn kijk op veel aspecten veranderd. De wereld is immens groot en er is zoveel te ontdekken en te genieten.
Het lijkt zo misschien alsof mijn leven er glamoureus uitzag, maar geloof me, ik heb veel obstakels moeten overwinnen. Ik moest jongleren tussen mijn taken als moeder en de verantwoordelijkheden die bij mijn carrière hoorden. Er waren ook enkele financiële problemen, die me ertoe dwongen om nog harder te werken, zodat ik ervoor kon zorgen dat mijn gezin comfortabel kon leven.
Hoe verkeerd het soms ook is gegaan in mijn leven: elke keer als ik val, sta ik weer op. En elke keer met meer vastberadenheid. Al sinds mijn puberteit was ik opstandig en geloofde ik in de gelijkheid van mannen en vrouwen. Ik vroeg me altijd af: 'Waarom hebben jongens altijd gelijk? Waarom hebben zij meer vrijheid?' Ik accepteerde dit feit gewoonweg niet.
Carrière opbouwen
Het was zeker niet gemakkelijk. In die eerste periode van mijn huwelijk werkte mijn man in Saoedi-Arabië. Ik stond er helemaal alleen voor in de zorg voor onze pasgeboren baby. Tegen mijn man was ik heel duidelijk: ‘Ik zal nooit een stap terug doen, ik wil vooruitkomen. Of we doen dit samen, of je laat me mijn eigen weg vinden.’
Tijdens het vinden van mijn eigen weg, ontdekte ik mijn passie voor naaien. Ik begon te ontwerpen voor El Lady Madonna, een beroemde Libanese artieste en mode-icoon. Technisch was ik er nog lang niet klaar voor, maar mijn naaivaardigheden verbeterden met elke creatie. Het ging met vallen en opstaan. Ik had meestal een parttime baan, zodat ik vanuit huis kon werken en mijn tijd flexibel kon indelen. Ik zorgde ervoor dat ik genoeg tijd met mijn kinderen doorbracht en kon inspelen op hun behoeften.
Ongeluk zoon
Toen mijn zoon 18 jaar oud was, raakte hij tijdens het beoefenen van extreme sporten ernstig gewond. Het moment dat ik hoorde van zijn ongeluk vergeet ik nooit meer. Ik kan nog steeds niet geloven hoe alert en kalm ik me voelde. Ik drong erop aan dat er onmiddellijk actie moest worden ondernomen. We stonden voor een dilemma van leven of dood en het putte ons fysiek, emotioneel en financieel uit.
Ik vocht als een leeuwin om ervoor te zorgen dat onze zoon de juiste medische zorg kreeg. Hij had constant pijn, wat maar liefst een jaar heeft geduurd. We moesten ons huis aanpassen, zodat hij bij ons kon blijven. Terugkijkend op dit hoofdstuk van ons verhaal, dank ik God voor het verhoren van mijn gebeden - mijn zoon heeft het wonderbaarlijk overleefd. Iedereen die ook zoiets heftigs heeft meegemaakt, zal begrijpen hoe dat was....
Dochter mishandeld
Maar dit was niet alles wat ik moest doormaken. Mijn dochter werd verliefd op een man die ongeschikt voor haar was. Ze was echter erg koppig en besloot met hem te trouwen zonder onze toestemming. Enkele jaren later kregen ze een zoon, onze kleinzoon.
We wisten het toen nog niet, maar haar man mishandelde haar. Nadat zij het mij had verteld, heb ik haar tijdens het hele proces van de scheiding gesteund. In onze maatschappij zijn veel mensen tegen echtscheiding en het juridische proces was een nachtmerrie. Gelukkig kwam mijn dochter over deze slechte relatie heen. Ze is in staat geweest om opnieuw een gezin op te bouwen met een man die goed voor haar is en die haar echt verdient.
Ontwerpen jurken
Zelfs tijdens de moeilijkste tijden, bleef ik gefocust op mijn doelen. Ik besloot mijn eigen kledingwinkel en ontwerpstudio te openen. Voordat ik dat deed, ontwierp ik de bruidsjurk voor de vrouw van mijn neef in Australië. Ik heb ook veel jurken ontworpen voor de bruiloft van mijn dochter. Het was zo emotioneel om deze jurken te ontwerpen, voor deze bijzondere meisjes, op deze speciale dag van mijn dochter. Het was geweldig om te zien hoe stralend en vrouwelijk ze er allemaal uitzagen.
Mijn moeder en mijn schoonmoeder zijn mijn steunpilaren. Mijn moeder klaagde nooit over iets. Ze had haar principes en leefde haar leven volgens die principes. Ik ben een feministe en had het geluk dat ik deze sterke en machtige vrouwen om me heen had.
Veerkrachtig
Veel Libanese moeders die ouder worden, worden geconfronteerd met een leven ver bij hun kinderen vandaan. Mijn zoon woont in de Verenigde Arabische Emiraten en mijn dochter in Canada. Ik zou graag dichter bij hen wonen, maar ik kan Libanon niet verlaten. Zelfs onder de huidige omstandigheden ga ik niet weg. Ook deze situatie zal voorbijgaan. Wij zijn veerkrachtig. Ik ben begonnen met het geven van boetseerworkshops als vrijwilliger bij lokale hulporganisaties. Ik werk ook samen met mijn dochter en haar man. We planten, produceren en verkopen biologische en duurzame producten.
Mijn ultieme wens is dat ik productief kan blijven en nooit een last voor anderen zal worden. Aan de jongere generaties wil ik meegeven dat ze moeten oppassen voor nepvrienden en altijd naar het grotere geheel moeten kijken.’
