'Een vrouw is het hart en de ziel van haar gezin'
Ana leert een groep van twintig jonge vrouwen hoe ze hun huishouden moeten runnen en voor hun gezin zorgen. “Ik ben als een moeder voor hen. De lessen die ik deze jonge vrouwen leer en de liefde die ik voor hen voel - ik hoop dat dit mijn nalatenschap zal zijn.”
Ana deelt haar huis met haar jongste dochter Daniela, Daniela's man en hun drie kinderen - Tabita (4), Felicia (2) en Timotei (0,5). Het zevende lid van hun huishouden is Daniela's schoonmoeder. Het huis lijkt behoorlijk vol, maar ze kunnen het allemaal goed met elkaar vinden. “In ons gezin zeggen we niet ‘ik ben’ of ‘dit is van mij’, we zeggen ‘wij zijn’ en ‘dit is van ons’. We doen allemaal ons uiterste best om het de ander naar de zin te maken. Als je ernaar streeft om anderen gelukkig te maken, zul je je zelf ook tevreden en voldaan voelen.”
Ana's oudste dochter Valentina woont in Ierland, met haar 4-jarige zoon Daniel. Valentina's man stierf vier jaar geleden aan ruggengraatkanker en hij werd in Ierland begraven. “Valentina heeft gezondheidsproblemen, daarom kan ze niet werken. Ik zou willen dat zij en mijn kleinzoon terugkomen naar Moldavië, zodat ik bij haar kan zijn en haar kan helpen. Dat is alles wat ik op dit moment wil.”
“Mijn vader overleed toen ik nog een klein meisje was en mijn moeder werd weduwe op haar 35ste. Zo begon mijn verhaal. Ik heb vier broers en zussen en in die tijd waren we te jong om de situatie van onze moeder volledig te begrijpen. Maar we begrepen wel dat we bij elkaar moesten blijven, elkaar moesten steunen en er altijd voor haar moesten zijn. Het was niet gemakkelijk, maar we klaagden nooit.
Ik hou van werken. Ik heb altijd gedroomd van een kas, zelfs als jong meisje. 15 jaar geleden bouwden we een kleine kas en nu hebben we drie grote kassen. We kweken komkommers. Je zou kunnen denken dat dit veel werk is voor een vrouw, dat het te zwaar is. Maar dat is niet zo hoor. Integendeel: als ik in een van mijn kassen bezig ben, voel ik me ontspannen. Ik vind het werk troostend en inspirerend. Bovendien heb ik een liefdevolle familie die altijd aan mijn zijde staat.
Mijn moeder leerde ons samen te werken en geen ruzie te maken of te vechten. Om ons waardig te gedragen en respect te verdienen, integriteit te tonen in de manier waarop we dachten en spraken. Haar woorden zijn mijn hele leven een inspiratie geweest. Ik heb een prachtig gezin, twee liefhebbende en respectvolle dochters en vier kleinkinderen waar ik heel gelukkig mee ben. Vijf jaar geleden stortte mijn wereld in, toen mijn man stierf aan complicaties van diabetes. Ik was kapot door zijn dood, het brak mijn hart. Mijn familie en vrienden, en de liefde en genegenheid die ik voor anderen heb, hebben me geholpen om daarmee om te gaan.
Een krachtige vrouw doet wat ze kan om de mensen om haar heen gelukkig te maken. Zij is het hart en de ziel van haar gezin, houdt het vuur brandende in huis. Ze is sterk omdat ze anderen op de eerste plaats zet. Alleen als zij gelukkig zijn, kan zij gelukkig zijn. Een sterke vrouw leidt haar familie, ze kijken naar haar voor advies. Als een vrouw gelukkig is, is iedereen om haar heen gelukkig. Als ze verdrietig is, lijkt alles zijn betekenis te verliezen. Als ze ziek is, voelt iedereen hetzelfde. Ik voel me het krachtigst als ik ergens mee worstel en problemen probeer te overwinnen.
Tegenwoordig worden vrouwen hier meer op waarde geschat, heb ik het idee. Anders dan in andere landen hebben wij in Moldavië verschillende vrouwen in leidinggevende posities, zij zijn goede rolmodellen. Ik heb ook mijn uiterste best gedaan om mijn dochters waardigheid en respect bij te brengen. Als grootmoeder heb ik een andere rol. Ik hoef alleen maar van mijn kleinkinderen te houden en ze gelukkig te maken. Ik vertel ze verhalen en ik speel met ze, voed ze niet op. Hoewel ik vind dat grootouders een belangrijke rol spelen in het leven van hun kleinkinderen, vind ik ook dat de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kinderen bij de ouders ligt.”
