'Beproevingen maken mij sterker’
Geduld, onvoorwaardelijke liefde en vrijgevigheid. Dat zijn de eigenschappen die kenmerkend zijn voor de 76-jarige Raisa uit Moldavië. Raisa woont in Saharna, een van de meest pittoreske dorpjes van haar land. Ze is moeder van 2 dochters en is jarenlang werkzaam geweest als docent.
‘Ik heb Roemeense taalles gegeven op de dorpsschool. Dat heb ik 35 jaar gedaan en bijna de helft van die tijd was ik ook nog directeur van de school. Het grootste deel van mijn leven heb ik gewijd aan de wereld van boeken en kennis, aan het scherpen van de geesten en het vormen van het karakter van mijn leerlingen.’
‘Als hun leraar en als hun directeur, bracht ik mijn leerlingen mijn liefde voor het lezen, de medemens en het leven in het algemeen bij. Mijn motto was: ‘Kennis, geen cijfers'. Daarom presteerden mijn leerlingen altijd zo goed.’ Raisa kijkt trots en tevreden als ze over haar leerlingen praat. Ze lijkt de gevoelens en emoties van die afgelopen jaren te herbeleven. Bijna alsof ze er weer bij was.
Beproevingen
Raisa ziet zichzelf als een sterk persoon. Voor haar is iedereen gelijk en ze houdt van iedereen evenveel. ‘Ik voel me sterk als ik mezelf nuttig maak. Als ik weet dat er iemand is die mijn hulp of advies nodig heeft. Een tijdje geleden was ik vrijwilliger in een zorgcentrum voor bejaarden. Ik hielp hen en het was een genot om hun vreugde en dankbaarheid te zien. Ik voel me ook sterk als ik door mijn eigen beproevingen ga. Een krachtige vrouw weet hoe ze met dit soort situaties om moet gaan, ze ziet het van de positieve kant.’
Sterk en zwak
Raisa's kracht komt voort uit haar wijsheid en haar gevoeligheid voor de gevoelens van de ander. Ze wil een verschil maken in hun leven en ze is er altijd voor hen. Zo toont ze haar liefde. ‘Terwijl anderen een vrouw misschien zien als sterk, vastberaden en zelfverzekerd, voelt zelfs een sterk persoon zich soms zwak. Of breekbaar. Ik voel me zwak als een vriend me verraadt. Ik voel me ook ontmoedigd als ik geen resultaat zie van mijn harde werk.’
Klein dorp
Raisa woont in een oude, kleine gemeenschap. Het dorp telt ongeveer 300 inwoners en elk van hen heeft een speciaal plekje in haar hart. Raisa: ‘Zolang ik fysiek ertoe in staat ben - en zolang zij mij nodig hebben natuurlijk - zal ik mijn uiterste best doen om hen te helpen. Ik bezoek hen regelmatig, om te zien hoe het gaat en of er iets is waar ze hulp bij nodig hebben. Soms organiseren we samenkomsten in het park, zodat onze gepensioneerden kunnen genieten van een kopje thee en elkaars gezelschap.’
De ultieme roeping van een vrouw is volgens Raisa om de perfecte echtgenote te zijn voor haar man. Een vrouw is zijn trouwe helper, een wijze moeder voor hun kinderen en een betrouwbaar voorbeeld voor jongere vrouwen. ‘Een vrouw moet altijd duidelijke leidinggeven, goede raad geven en mensen troosten in tijden van nood.’
Raisa voelt zich vrouwelijk als mensen haar waarderen om wie ze is en om wat ze voor hen doet. Ze voelt zich ook vrouwelijk als ze een ander gelukkig kan maken, hem kan helpen en troost en verlichting kan bieden.
Rollen van een vrouw
‘Een vrouw heeft verschillende rollen en de meeste daarvan houden verband met haar gezin. Een grootmoeder moet het goede voorbeeld geven, dat is vooral belangrijk voor haar kleinkinderen. Zij helpt hun karakter te vormen. Een moeder is verantwoordelijk voor haar huishouden, zij moet alles onder controle houden. Zij geeft haar kinderen morele en geestelijke steun. De rol van de dochter is te luisteren naar haar ouderen en hen lief te hebben, te gehoorzamen en te respecteren. Mijn grootste wens is om zoveel mogelijk betrokken te zijn bij het leven van de mensen in mijn dorp.’
Van onderwijzeres tot raadgeefster van het hele dorp, Raisa vervulde haar roeping op waardige wijze. Als ze haar leven als onderwijzeres over mocht doen, dan zou ze het zo weer doen.
