Aysha (54)

Scroll down

SY_Aysha (6)
SY_Aysha (4)
SY_Aysha (2)

‘Hoop is het woord dat mijn levensreis samenvat’

 

De 54-jarige Aysha is geboren en getogen in Syrië. Toen de situatie in Syrië escaleerde besloot ze met haar gezin te vertrekken naar Libanon.

 

‘Ik kom uit een conservatieve en zeer vaderlandslievende familie. Als oudste dochter van een gezin met 9 kinderen droeg ik vanaf mijn tienerjaren al veel verantwoordelijkheden. Ik heb een van de moeilijkste ervaringen moeten meemaken die een vrouw kan meemaken.

 

Ik zag mijn moeder hulpeloos, toen ze op 45-jarige leeftijd verlamd raakte na het verlies van mijn broer. Hij was een soldaat en stierf als een martelaar, in een poging om ons land te beschermen. Jaren later overleed mijn moeder en liet mij eenzaam achter, omdat zij de enige persoon was met wie ik kon praten en die ik kon vertrouwen.

 

Op dat moment was ik al een getrouwd en moeder. Mijn gezin rekende op mij. Ik moest dus verder en kon niet in de negatieve spiraal van verdriet blijven zitten. Ik moest op zoek naar het licht aan het einde van de tunnel. In die dagen pendelden we heen en weer tussen de Syrische steden Aleppo en Arfin. Mijn man werkte in Libanon en ik zorgde voor ons huishouden, de opvoeding van onze kinderen en had tal van andere taken.

 

Grenzeloos vertrouwen

Onze lokale gemeenschap begreep vaak niet dat mijn man en ik zo ver van elkaar leefden. Maar ik was zelfverzekerd genoeg om mijn buren ervan te weerhouden mij te veroordelen en zich met mijn zaken te bemoeien. Het vertrouwen van mijn man in mij was grenzeloos en ik waardeer hem daarvoor enorm. 

 

Toen de situatie in Syrië escaleerde en het aantal vervolgingen toenam, besloot ik ook naar Libanon te verhuizen en een nieuw leven te beginnen. De veiligheid van mijn kinderen kwam immers op de eerste plaats. Al onze herinneringen, ons huis en onze buurt, alles was geruïneerd. Behalve onze hoop. Hoop, dat is het woord dat mijn levensreis samenvat.

 

Accepteren van verschillen

Mijn geliefde zoon Mohamad is verstandelijk beperkt. We hebben alles gedaan wat in ons vermogen lag om hem de juiste behandelingen te geven. Ik geef hem spraakles en ik heb hem geholpen zijn leven en sociale vaardigheden te verbeteren. Hij is zo'n geschenk voor de wereld. Ik geloof in hem, hij heeft alleen de juiste hulp en steun nodig. Inclusie en het accepteren van elkaars verschillen zijn zo belangrijk. Daar moeten we allemaal aan werken.

 

Je kunt je de vreugde haast niet voorstellen die van zijn gezicht straalt als hij aan een voetbalwedstrijd meedoet. Hij heeft zelfs medailles en trofeeën gewonnen, luistert graag naar muziek en is echt begaafd. Net als iedereen verdient hij het om de zorg te krijgen die hij nodig heeft. Mijn oudste dochter woont momenteel in Duitsland, terwijl mijn andere dochter nog in Libanon woont. Ik maak altijd het beste van de tijd die ik met mijn kleinkinderen doorbreng. Zij brengen leven en plezier in ons huis.

 

Nood van vluchtelingen

Eerlijke toegang tot gezondheidszorg en onderwijs voor iedereen zijn zo belangrijk. Daarom dring ik er bij lokale en internationale organisaties sterk op aan om hun werk te intensiveren. De vluchtelingen hier verkeren in grote nood. Denk bijvoorbeeld alleen al aan de werkloosheidscijfers, de aantallen stijgen nog steeds. 

 

Ontploffing

Ik ben ervan overtuigd dat het onze levensopdracht is om ons met elkaar te verbinden. Dat hebben we zelf ervaren tijdens de ontploffing in Beiroet. Iedereen hielp mee. Mijn zoon Adnan was op zijn werk, vlak bij de haven. Hij heeft het wonderbaarlijk overleefd. Mijn dochter was thuis, helemaal alleen met haar zoontje. Ze belde me terwijl ze hem in haar armen hield, ze was doodsbang. In slechts een paar seconden hadden we voor altijd van elkaar gescheiden kunnen zijn. Gelukkig werden we gespaard.

 

Vrede herstellen

Op dat moment werd ik overmand door verdriet. Ik moest denken aan de gewapende conflicten in mijn geboortestad Afrin. Als de Yazidi's en de vrouwelijke strijders aan de frontlinies niet zo moedig waren geweest, zouden we het dan nog steeds onze thuisstad kunnen noemen? Ik heb bewondering voor de vrouwen die alles riskeren om de vrede te herstellen. Ze zijn inspirerend, echt een voorbeeld om naar op te kijken.’