‘Vrouwen kunnen alles doen wat ze willen, als ze er maar met hart en ziel voor gaan’
De 65-jarige Elinaja uit Tanzania geloofde jarenlang de leugens van haar ex-man, dat ze waardeloos was en nergens voor deugde. Voor haar kinderen besloot ze het roer om te gooien en weg te gaan bij haar man. Het heeft wat tijd gekost, maar Elinaja twijfelt nu niet meer aan zichzelf. ‘Een vrouw kan alles doen wat ze wil, als ze er maar met hart en ziel aan werkt. Niets kan haar dan meer tegenhouden.’
Het huwelijk van Elinaja en haar man bestond uit voortdurende ruzies en scheldpartijen. ‘Ik herinner me het allemaal nog goed. De ruzies, het vloeken, alle woorden die mijn man tegen me gebruikte. Soms zelfs in het bijzijn van onze kinderen.’
Rechtschapen mannen
Elinaja had het gevoel dat de omstandigheden haar geen andere keus lieten dan haar levensverhaal te veranderen. Ze pakte haar spullen en verhuisde samen met haar 3 zoons naar een andere plek. ‘Mijn enige doel was het opvoeden van mijn jongens tot moreel rechtschapen mannen. Ik wilde dat ze alles zouden hebben wat een kind met 2 verantwoordelijke ouders zou hebben. Ik moest hun moeder én vader zijn", vertelt Elinaja.
De Tanzaniaanse begon een kleine boerderij in haar achtertuin. Ze hield koeien en verkocht de melk. Met de opbrengst kon ze voor onderdak en eten voor haar gezin zorgen. Haar zoons kregen zelfs de kans om naar school te gaan.
Helaas liet haar ex-man het gezin niet met rust. Hij bleef terugkomen en Elinaja mishandelen. ’Telkens als ik dacht dat ik sterker werd en dat het beter met me ging, kwam mijn man terug. Hij verpletterde keer op keer mijn hart. De situatie werd zo slecht dat ik naar het huis van mijn broer moest vluchten.’
Keihard werken
Daar lukt het Elinaja samen met haar zoons een nieuw leven op te bouwen. Haar vader bood haar een stuk land aan, maar ze wilde onafhankelijk zijn en alles zelf doen. Jarenlang werkte ze keihard. Ze is begonnen in houten hut, maar heeft tegenwoordig een prachtig huis dat ze samen met haar zoons heeft gebouwd. ‘Vanaf dat ze klein waren, werkten we als een team. We deden alles samen. De jongens zijn mijn kracht.’
Het jarenlange harde werken ging wel ten koste van haar lichaam. ‘Ik besefte niet eens hoe hard ik werkte totdat mijn lichaam begon te protesteren. Ik leed al 15 jaar aan chronische kniepijn. Het bleek artrose te zijn. De pijn was ondraaglijk en het leek alsof niemand in staat was me te behandelen. De pijn remde me af, zowel lichamelijk als emotioneel.’
In die tijd was haar oudste zoon getrouwd en zaten haar andere zoons in hun laatste jaar aan de universiteit. Elinaja voelde zich vernederd, omdat de rollen waren omgedraaid. ‘Ik was van hen afhankelijk, terwijl het andersom zou moeten zijn. Ik voelde me gehandicapt en depressief. Gelukkig kreeg ik 4 jaar geleden een knieprothese. Dat maakte een verschil, nu heb ik geen pijn meer.’
Dromen waargemaakt
Op dit moment bezit de Tanzaniaanse 5 koeien en 4 kalveren. Hun melk is nog steeds haar belangrijkste bron van inkomsten. Hoewel ze op de lagere school droomde om later soldaat te worden, ziet ze zichzelf nu geen ander werk meer doen. Ze denkt er zelfs over om te verhuizen zodat ze haar bedrijf kan uitbreiden. ‘Soms vind ik het wel jammer dat mijn droom om soldaat te worden niet is uitgekomen. Maar tegelijkertijd ben ik dankbaar dat mijn jongens hun dromen hebben waargemaakt.’